Leestijd: 4 min.
Wwft-plichtige instellingen zijn verplicht om een risicobeleid te voeren volgens de Wwft. Afhankelijk van het risico wat wordt bepaald dient er een uitgebreider cliëntenonderzoek plaats te vinden. Er zijn diverse risicofactoren: cliëntgebonden risicofactoren, product-, dienst-, transactie- of leveringskanaal gebonden risicofactoren en geografische risicofactoren. Tevens zijn er een aantal onacceptabele risico’s waarmee u geen zakelijke relatie met uw client mag aangaan.
Cliëntgebonden risicofactoren zijn, zoals de naam al zegt, risico’s die bij de client horen. Enkele voorbeelden hiervan zijn:
Product-, dienst-, transactie- of leveringskanaal gebonden risicofactoren zijn risico’s die horen bij de levering van uw product of dienst OF bij de werkzaamheden van uw client. Ook kunnen bepaalde transacties of leveringskanalen extra risico’s met zich meebrengen waardoor een verhoogd risico ontstaat en er een uitgebreider onderzoek dient plaats te vinden.
Enkele voorbeelden van product-, dienst-, transactie- of leveringskanaal gebonden risicofactoren zijn:
Er zijn meerdere bronnen die geografische risico’s in kaart brengen. Enkele voorbeelden zijn de FATF-lijsten, de Europese Sanctielanden en het CPI.
De FATF publiceert een aantal keer per jaar in welke landen het risico van misbruik in het kader van witwassen en financieren van terrorisme hoog is. De EU sanctions map geeft een overzicht van landen met de bijbehorende sancties.
De CPI scoort en rangschikt landen/ gebieden op basis van hoe corrupt de publieke sector van een land wordt geacht te zijn door experts en bedrijfsleiders. Het is een samengestelde index, een combinatie van 13 onderzoeken en beoordelingen van corruptie, verzameld door verschillende gerenommeerde instellingen. De CPI is de meest gebruikte indicator van corruptie wereldwijd. Enkele voorbeelden van geografische risicofactoren zijn:
Wanneer vanuit het cliëntenonderzoek blijkt dat de client te hoge risico’s met zich meebrengt en daardoor de relatie met de client te risicovol blijkt mag de instelling geen zakelijke relatie met de client aangaan. Ook wanneer er al een zakelijke relatie bestaat maar vanuit de continue monitorplicht blijkt dat een risico te hoog wordt, dient de zakelijke relatie bij de eerstvolgende mogelijkheid verbroken te worden. Als de Wwft-plichtige instelling witwassen of het financieren van terrorisme vermoedt, is de instelling verplicht een melding te doen bij de Financiële Inlichtingen Eenheid (FIU-NL). Om ervoor te zorgen dat er vervolgens ook daadwerkelijk geen zakelijke relatie meer tussen de instelling en client geldt, moeten de instellingen een client-exitbeleid opstellen. Hierin moet onder meer staan onder welke omstandigheden en via welke procedures de zakelijke relatie met de client zal worden beëindigd. Enkele onacceptabele risico’s kunnen zijn:
Met behulp van CDD On Demand kunt u op eenvoudige wijze een deel van het cliëntenonderzoek uitvoeren. Zo kunt u uw clienten snel checken op eventuele risico’s, de UBO achterhalen en geografische risico’s in kaart brengen. Zelf ervaren hoe u snel tijd kan besparen? Vraag vandaag nog uw gratis credits aan. Better be safe than sorry!